คลอรีนน้ำ

โดยทั่วไปคลอรีนที่ใช้เพื่อ การฆ่าเชื้อโรคได้แก่ ก๊าซคลอรีน(Cl2) แคลเซียมไฮโปคลอไรท์ [Ca(OCl)2] โซเดียมไฮโปคลอไรท์ (NaOCl) และคลอรีนไดออกไซด์ (ClO2) เนื่องจากคลอรีนมีความสามารถในการออกซิไดซ์สูง จึงมีประสิทธิภาพในการฆ่าเชื้อโรคได้ดีเพราะสามารถทำลายระบบเอนไซม์และระบบการสังเคราะห์โปรตีนได้ การเติมคลอรีนซึ่งเรียกว่ากระบวนการ Chlorination เป็นกระบวนการเติมก๊าซคลอรีนหรือสารประกอบคลอรีนลงในน้ำเพื่อฆ่าเชื้อโรค เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อโรคที่มีน้ำเป็นสื่อ  นอกจากนี้ยังมีประโยชน์ในการออกซิไดซ์เหล็ก แมงกานีส ไฮโดรเจนซัลไฟด์ และสารอินทรีย์บางชนิดซึ่งเป็นสารที่ทำให้เกิดสีและกลิ่นในน้ำ นอกจากนี้ยังควบคุมการเกิดสาหร่ายทะเลและช่วยในการตกตะกอน เป็นต้น ก๊าซคลอรีน แคลเซียมไฮโปคลอไรท์ และโซเดียมไฮโปคลอไรท์เป็นตัวเติมออกซิเจนอย่างแรง (Oxidizing agent) เมื่อเติมคลอรีนลงในน้ำจะเกิดปฏิกิริยาและเกิดเป็น HOCl และ OCl- ซึ่งมีประสิทธิภาพในการฆ่าเชื้อโรคได้ดี ปริมาณคลอรีนเพื่อใช้ในการฆ่าเชื้อโรคในน้ำ ขึ้นอยู่กับส่วนผสม อุณหภูมิของน้ำ และเวลาที่กักเก็บ (เวลาที่น้ำสัมผัสกับคลอรีน ) การเติมโดยทั่วไปใช้คลอรีนที่ความเข้มข้น 1.0-1.5 ppm ที่เวลากักเก็บประมาณ 30 นาที คลอรีนอิสระที่เหลืออยู่จะต้องมีค่าอย่างน้อย 0.2-0.5 ppm โดยตรวจสอบหลังจากเวลากักเก็บเป็นเวลา 30 นาที ในน้ำที่ pH ไม่เกิน 7 ถ้าค่า pH สูงกว่า 7 คลอรีนอิสระจะต้องมีค่าอย่า งน้อย 0.8 ppm